Onlangs had ik een meeting met een organisatie op weg naar 'resultaatgericht leiderschap'. We hadden het vooral over de welbekende 'beren op de weg': de zorgen, obstakels, onzekerheden en onduidelijkheden rond de implementatie van deze nieuwe vorm van leiderschap. 

Doel was duidelijk te krijgen welke 'beren op de weg' stonden, welke rol de leidinggevenden hierin zelf speelden en op welke manier men de problemen kon aanpakken. We hebben hierbij vooral gekeken welke percepties een rol spelen bij de implementatie.

We gingen aan het werk met een aantal verschillende coupletten van de 'Beren op de Weg Blues', als verwoording van de onderhuidse implementatie-issues in dit team. De coupletten gingen over de volgende thema's:

• Waakzaamheid en Controle (leuk, dat nieuwe leiderschap, maar we blijven er nog maar even bovenop zitten - als dit maar goed gaat)
• Bevrijding en Vertrouwen (het werd tijd dat wij dit nieuwe leiderschap omarmden, vooruit met de geit, eindelijk de teugels los)
• Improviseren en Ondersteuning (we weten nog niet hoe dit nieuwe leiderschap gaat werken, maar we vinden met zijn allen wel een weg)

Muziek heb ik hierbij bewust ingezet om zaken bespreekbaar te maken die onbewust worden ervaren. Het team 'voelt' wel aan dat de performance ergens door wordt beïnvloed, maar is er vaak niet bewust van welke zaken dat zijn. Ze kunnen er niet de vinger op leggen of ze vinden het lastig om dit soort zaken in het openbaar te bespreken. De juiste inzet van muziek raakt een snaar bij mensen en geeft ze de ruimte om 'dingen te zeggen waar geen woorden voor zijn, maar die niet verzwegen mogen blijven'*. En dat schept een verrassende ruimte voor werkelijke performance-verbetering, ook als het gaat om invoering van resultaatgericht leiderschap.

Ieder couplet van de 'Beren op de Weg Blues' ging over de achterliggende percepties en welk effect dit had op de snelheid van implementatie. Het werd iedereen duidelijk welk 'couplet' hij/zij tot nu toe (onbewust) had gekozen en wat dat betekende voor de dagelijkse praktijk. Het (dwars door elkaar) zingen van de coupletten leverde een oorverdovende kakofonie op, als een duidelijke demonstratie van ieders eigen kijk op de invoering van nieuw leiderschap.

Daarmee werd de weg geopend om aan de slag te gaan met een andere kijk op de 'Beren op de Weg'. En er ontstond ruimte voor een nieuwe context, een nieuwe tekst, nieuwe achtergrondmuziek bij de invoering van resultaatgericht leiderschap. Ruimte om opnieuw een nieuw gezamenlijk couplet te kiezen: een oproep tot een nieuwe werkomgeving waarin mensen verantwoordelijkheid kunnen, willen en durven nemen. En waarin 'beren op de weg' mogen bestaan omdat ze nu eenmaal horen bij dat grote commitment.

Het juiste couplet c.q.  het juiste taalgebruik** kan leiden tot een nieuwe kijk op de implementatie en de rol van 'beren op de weg'. En dat zorgt voor een verdere versnelling en een hogere effectiviteit van de ingezette koers. Op weg naar resultaatgericht leiderschap en andere vormen van organiseren. Interesse hoe muziek kan worden ingezet om jouw teamperformance te verbeteren? Kijk hier voor de mogelijkheden.

------------------------------
*= vrij naar Victor Hugo (1802-1885), Frans schrijver en staatsman: "Muziek drukt datgene uit waar geen woorden voor zijn, maar wat niet verzwegen mag blijven" 

**= (één van de) Three Laws of Performance (Zaffron/Logan, 2009): "Future-based language transforms how situations occur to people"